غول نفتی چین دست به کار شد

بر اساس داده‌های منتشر شده توسط منابع آگاه و گزارش رویترز، این پروژه که در چند استان کلیدی چین شکل می‌گیرد، ترکیبی است از ذخیره‌سازی‌های ساحلی و داخلی. سه سایت مهم در استان‌های «شانشی» و «یوننان» ساخته می‌شوند که نقش راهبردی در امنیت عرضه مناطق داخلی خواهند داشت.

هشت سایت دیگر در سواحل شرقی و جنوبی مستقر می‌شوند. این مناطق نزدیک‌ترین نقطه به بنادر اصلی واردات نفت هستند؛ بنابراین سرعت انتقال، بارگیری و تخلیه نفت در شرایط اضطراری به حداقل ممکن می‌رسد.

ظرفیت این ۱۱ پایگاه ذخیره‌سازی، برابر ۲۶.۸ میلیون مترمکعب است که معادل ۱۶۹ میلیون بشکه نفت خام می‌شود. این حجم، نه تنها دو هفته واردات نفت چین را پوشش می‌دهد، بلکه توان واکنش فوری این کشور به شوک‌های ژئوپلیتیک را به‌شدت افزایش می‌دهد.

سابقه توسعه ذخایر نفت چین

بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴، چین حدود ۱۸۰ تا ۱۹۰ میلیون بشکه به ظرفیت ذخیره‌سازی خود اضافه کرده بود. بخش بزرگی از این توسعه با عنوان «ذخیره‌سازی تجاری» ثبت شد؛ اما کارشناسان انرژی معتقدند که مدیریت این پروژه‌ها توسط شرکت‌های ملی نفت، عملاً آنها را به پایگاه‌های ذخیره‌سازی اضطراری دولت تبدیل کرده است.

جالب اینکه استان «فوجیان» در جنوب‌شرق، پیش‌تر در سال ۲۰۲۱ اعلام کرده بود قصد دارد تا پایان ۲۰۲۶ ظرفیت ذخیره زیرزمینی خود را به ۳۱ میلیون مترمکعب (حدود ۱۹۵ میلیون بشکه) برساند؛ رقمی که آن استان را به یکی از هاب‌های اصلی ذخیره نفت آسیا تبدیل می‌کند.

پیامدهای جهانی

تحلیلگران بین‌المللی نگرانند که این حرکت چین، بازار جهانی نفت را دچار تغییرات پیش‌بینی‌ناپذیر کند. افزایش ذخایر راهبردی به این میزان، ممکن است سیاست‌های تولید اوپک و رفتار صادرکنندگان بزرگ را تحت فشار قرار دهد. از سوی دیگر، امکان خرید نفت در حجم عظیم توسط چین در دوره‌های قیمت پایین، می‌تواند بر روند قیمت‌گذاری جهانی تأثیر بلندمدت بگذارد.

جمع‌بندی

با افتتاح این ۱۱ سایت تا پایان ۲۰۲۶، چین نه تنها از نظر ذخایر اضطراری به سطحی بی‌سابقه می‌رسد، بلکه قدرت مانور خود در بازار انرژی جهان را به شکل محسوسی افزایش می‌دهد. این اقدام، پیامی واضح برای هر بحرانی در آینده است: پکن آماده است، حتی اگر دنیا در شوک عرضه باشد.