تیر خلاص به پروژه تجاری رژیم صهیونیستی
حملات موشکی ایران به سرزمین‌های اشغالی، بندر حیفا را به منطقه پرریسک تبدیل و طرح استراتژیک کریدور عرب-مدیترانه (IMEC) را عملاً ناکام گذاشت.
حملات موشکی و پهپادی دقیق ایران به بندر حیفا، بزرگ‌ترین بندر تجاری رژیم صهیونیستی، نه تنها این نقطه استراتژیک را از چرخه تبادل کالا حذف کرده، بلکه به معنای یک شکست راهبردی مهم برای تل‌آویو در پروژه بلندپروازانه‌اش برای تبدیل شدن به هاب ترانزیتی منطقه است. بندری که قرار بود شاهراه اصلی اتصال هند به اروپا باشد، اکنون به منطقه‌ای پرریسک و فاقد جذابیت تجاری بدل شده است.
این حملات بخشی از سلسله پاسخ‌های سخت تهران به تجاوزات رژیم صهیونیستی است که با هدف متوقف کردن حلقه‌های حیاتی لجستیکی و اقتصادی اسرائیل طراحی شده‌اند. هدف فراتر از انهدام زیرساخت‌ها، مختل کردن تمام نظام اقتصادی-امنیتی تل‌آویو بود که به واسطه وابستگی بالا به بندر حیفا شکل گرفته است.
براساس گزارش مؤسسه امنیت دریایی امبری (AMBREY)، بندر حیفا اکنون به صورت رسمی به «منطقه پرریسک» تبدیل شده است؛ وضعیتی که برای شرکت‌های بزرگ حمل‌ونقل دریایی جهان به منزله هشدار قرمز و عامل بازدارنده جدی محسوب می‌شود. این موضوع تأثیر مستقیمی بر کاهش تردد کشتی‌ها و توقف صادرات و واردات کالا دارد؛ عاملی که در کوتاه‌مدت موجب اختلال شدید در زنجیره تأمین اسرائیل شده است.
آمارها نشان می‌دهد بندر حیفا سالانه بیش از ۳۰ میلیون تن کالا و حدود ۱.۴ میلیون کانتینر را جابه‌جا می‌کرد؛ تامین‌کننده عمده نیازهای سوخت، دارو، تجهیزات صنعتی و کالاهای اساسی رژیم. تعطیلی این بندر، آسیب‌های زنجیره‌ای از کمبود کالاهای حیاتی تا افزایش فشارهای تورمی و رکود اقتصادی را به دنبال خواهد داشت.
از منظر اقتصادی، با توجه به بدهی ۳۵۷ میلیارد دلاری اسرائیل و نسبت ۶۹ درصدی آن به تولید ناخالص داخلی، تحلیلگران هشدار می‌دهند که ادامه اختلال در عملیات حیفا می‌تواند ضربه‌ای سنگین به اقتصاد شکننده رژیم وارد کند و در بلندمدت خطر فروپاشی اقتصادی را جدی‌تر سازد.
محمد مهدی کریمی قهی، کارشناس حمل‌ونقل و ترانزیت در این‌باره می‌گوید: از نگاه استراتژیک، هدف قرار گرفتن حیفا تنها توقف یک بندر نیست؛ بلکه تیر خلاص به طرح بلندپروازانه کریدور عرب-مدیترانه (IMEC) است؛ طرحی که امریکا و رژیم صهیونیستی آن را با هدف اتصال هند به اروپا از مسیر حیفا و گره زدن سیاسی کشورهای عربی با اسرائیل طراحی کرده بودند. تا به این ترتیب وابستگی به مسیرهای تحت کنترل محور مقاومت، مانند تنگه هرمز و دریای سرخ را کاهش دهند. اکنون این پروژه، به دلیل آسیب‌های زیرساختی و ناامنی در منطقه، به بن‌بستی عملیاتی تبدیل شده است.
بندر حیفا که با مالکیت ۷۰ درصدی شرکت بنادر آدانی هند و ۳۰ درصدی گروه گادوت صهیونیستی خصوصی‌سازی شده بود، اکنون در شرایطی قرار دارد که امنیت آن به شدت به مخاطره افتاده و توانایی‌اش برای ایفای نقش ترانزیتی کاهش یافته است.
برخی تحلیلگران، انفجار بندر بیروت در سال ۲۰۲۰ میلادی را نیز بخشی از تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای حذف رقبای منطقه‌ای و تقویت حیفا می‌دانند؛ با این حال، اکنون این سیاست با طرح «وعده صادق ۳» ایران و حملات هدفمند به حیفا، با شکست جدی مواجه شده است.
از سوی دیگر، تلاش‌های اسرائیل برای تخریب بنادر لاذقیه و طرطوس در سوریه نیز ناکام مانده و بنادر حیفا، اشدود و ایلات به جای نقطه قوت، اکنون به «پاشنه آشیل» تل‌آویو تبدیل شده‌اند.
این تحولات نشان می‌دهد در معادلات منطقه‌ای، محور مقاومت با اتخاذ راهبردهای دقیق و ضربات هدفمند، توانسته است نقطه ضعف‌های اقتصادی و لجستیکی رژیم صهیونیستی را به فرصت تبدیل کند؛ فرصتی که می‌تواند نقشه جغرافیایی و اقتصادی خاورمیانه را به نحو اساسی بازتعریف کند.
در نهایت، این وضعیت علاوه بر پیامدهای داخلی برای اسرائیل، باعث افزایش نگرانی قدرت‌های جهانی نسبت به تشدید تنش‌ها و مخاطرات منطقه‌ای در یکی از حساس‌ترین کریدورهای تجاری جهان شده است.
