بحران خانه‌دار شدن به سقف رسید/ رویای ۷۳ ساله خرید خانه!
کارشناسان هشدار می‌دهند ضعف تأمین مالی، کم‌کاری شبکه بانکی و نبود برنامه‌ریزی دقیق، بحران مسکن را در ایران تشدید کرده است. به گفته آنان، حتی طرح‌هایی مانند «مسکن استیجاری» در صورت نداشتن منابع پایدار در مسیر شکست قرار دارند. نتیجه این شرایط، فشار بی‌سابقه بر مستاجران و حذف خانه‌اولی‌ها از بازار خرید است.
بر اساس گزارش‌های میدانی، بازار مسکن در تهران و سایر شهرهای بزرگ در وضعیت رکود کامل قرار دارد. کاهش قدرت خرید خانوارها، افزایش هزینه‌های ساخت و توقف معاملات، مسیر خانه‌دار شدن را برای طبقه متوسط به رؤیایی دور دست تبدیل کرده است. مشاوران املاک می‌گویند در هیچ منطقه‌ای نشانه‌ای از رونق دیده نمی‌شود.
بحران خانه‌دار شدن؛ مدت انتظار به ۷۳ سال رسید
مجتبی یوسفی، عضو کمیسیون عمران مجلس، اعلام کرده است تهرانی‌ها برای خانه‌دار شدن باید حدود ۷۳ سال پس‌انداز کنند. او تأکید دارد که انحصار زمین در اختیار دولت، مانع اصلی تحقق این هدف است. با درآمد متوسط شهروندان و روند تورمی موجود، خرید یک خانه ۸۰ تا ۱۰۰ متری عملاً غیرممکن شده است.
ناترازی خطرناک در افق ۱۴۱۰
به گفته طه حسین‌مدنی، رئیس اندیشکده حکمرانی هوشمند، کشور با ۵ تا ۶ میلیون تقاضای انباشته برای مسکن روبه‌روست. حدود ۸ میلیون واحد فرسوده نیز نیاز به بازسازی دارند و در صورت ادامه وضعیت فعلی، ناترازی این بخش تا سال ۱۴۱۰ دو برابر شده و به ۱۲ میلیون واحد خواهد رسید. کندی اجرای پروژه‌های انبوه‌سازی و ضعف نظام تأمین مالی، عوامل اصلی این بحران هستند.
طرح مسکن استیجاری روی لبه شکست
خشایار باقرپور، رئیس اتحادیه تعاونی‌های عمرانی تهران، معتقد است طرح مسکن استیجاری با وجود هدف درست، فاقد منابع مالی واقعی است. بانک‌ها در اجرای تعهدات نهضت ملی مسکن ناکام ماندند و بخش خصوصی نیز به دلیل ریسک بالا و سود پایین حاضر به سرمایه‌گذاری نیست. بدون منابع مشخص، این طرح در مرحله نخست محکوم به شکست خواهد بود.
فشار روانی و مالی بر متقاضیان
تجربه طرح‌های دولتی پیشین نشان داده است که فقدان منابع به‌جای کمک، بار مالی بیشتری را بر دوش مردم گذاشته است. بسیاری از ثبت‌نام‌کنندگان نهضت ملی مسکن اکنون با هزینه‌های چندبرابری روبه‌رو هستند و حتی با لحنی هشدارآمیز از آنان خواسته می‌شود مبالغ سنگین را در مهلت کوتاه پرداخت کنند؛ روندی که بار دیگر ناکارآمدی سیاست‌های حمایتی را آشکار می‌سازد.
